Florenci mund te kishe qene ti, mund te kisha qene une...

Florenci ka lindur ne vitin 1994 me Sali Berishen president dhe ka qene 5 vjec kur Rama ishte minister dhe Meta kryeminister. Ai iku nga kjo jete, ende me Ramen kryeminister, Meten president dhe Berishen me aktiv se c’duhet ne politiken shqiptare.

I lindur me shume mundesi nga dy prinder qe ishin studente kur regjimi hoxhist u shkermoq, dhe kur Evropa

Unë nuk votova dhe sot kam një pishman …

Isha rreth 6 vjeç dhe - mbas 5 dekadash spektakël popullor me kuti votimi - Shqipëria po mbante për herë të parë zgjedhje të lira. Atë mbasdite  me tu kthyer babai nga puna, u pispillosëm mirë e mire dhe u nisëm për një ngjarje të rëndësishme që zhvillohej 500 metra larg shtëpisë. Me të mbërritur tek qendra e votimit, që praktikisht ishte shkolla e lagjes, pritëm gati një orë në një rradhë të egër që ngjante shumë me rradhat e qumështit të asaj kohe.

OKAZION! Shes votën me çmim të arsyeshëm…

Psikologët prej disa dekadash kanë zbuluar që njeriu e përjeton me dhimbje shfazimin mendor midis asaj që thotë dhe asaj që bën. Mirëpo shqiptari është kalitur 50 vite me mendime të dyfishta Oruelliane, dhe nuk ka hiç dert që tjetër gjë të thotë në publik, tjetër gjë të fsheh në tru, dhe tjetër të bëjë larg syve të tjetrit.

Pjesë e këtij shfazimi janë edhe këto fushatat e fundit publike ku me kuç e me maç më dalin në TV e më thonë që të mos e shes votën.

Ta marr moj nëne... apo ta lë fare?

Një këngë e vjetër popullore flet për një vajzë që pasi kish humbur gjithë ditën tek shtëpia e një djali, kthehet në shtëpi dhe pyet të ëmën “Ta marr (për burrë) moj nëne? Ta marr, (apo) mos ta marr?”

Një shekull më parë vajza thjesht nuk do kishte mundësinë ta bënte këtë pyetje, pasi vendimi merrej nga prindërit. Këta të fundit vendosnin t’i martonin fëmijët nisur nga faktorë ekonomik dhe social. Në një familje patriarkale martesa shërbente për të sjellë në shtëpi një krahë pune (nuse), por edhe për të lindur trashëgimtarët e pasurisë.  Në kohëra të tilla jetonin dhëndrat 14-vjeçarë të Çajupit, dhe Marigotë e tyre të bukura dhe (veçanërisht) punëtore.